القاب شایسته امام گوشه هایى از صفات و گرایش هاى والاى ایشان
را به خوبى تصویر مى کنند و ما برخى را نقل مى کنیم :
1 - «الناصح : » این لقب از آن رو به ایشان داده شد که بیش از همه مردم ،
امت جدش را راهنمایى مى کرد و مصالح آنان را گوشزد مى کرد.
2 - «المتوکل
: » حضرت این لقب را مخفی می داشت و به یاران خود فرموده بود وى را بدین لقب
نخوانند.
به نظر
ما امام از آن رو این لقب را ناخوش داشت که لقب جعفر متوکل ، خلیفه عباسى نیز بود
که از سرسخت ترین دشمنان اهل بیت - علیهم السلام - بشمار مى رفت .
3 - «التقى
: » زیرا حضرت تقواى الهى را پیشه ساخته و خدا را همیشه مرکز توجه خود قرار داده
بود. طاغوت زمان ؛ متوکل عباسى تمام تلاش جهنمى خود را به کار گرفته بود تا امام
را به محافل لهو و لعب ، و فسق و فجور بکشاند، لیکن در کار خود سخت شکست خورد و
اطرافیان خود را از این مطلب با خبر ساخت و از ناتوانى خود پرده برداشت .
4 - «المرتضى : » که مشهورترین لقب ایشان است .
5 - «الفقیه
: » ایشان فقیه ترین فرد عصر و زمان خویش بودند و عالى ترین مرجع علما و فقها
بشمار مى رفتند.
6 - «العالم
: » حضرت ، داناترین شخص زمان خود نه تنها در مسائل و امور دینى ، بلکه در تمام
معارف و علوم بشرى بودند.
7 - «الامین : » ایشان در تمام امور دینى و دنیوى بودند.
8 - «الطیب : » هیچ کس در زمان حضرت از ایشان پاکیزه تر و آراسته تر نبود.
9 - «العسکرى
: » محل اقامت ایشان در سامرّا «عسکر» نام داشت لذا به ایشان لقب عسکرى داده شد.
10 - «الموضح : » روشن کننده احکام کتاب و سنت .
11 - «الرشید: » حضرت از همه بهتر راه رشد و هدایت را یافته و بر صراط
مستقیم بودند.
12 - «الشهید: » زیرا ایشان توفیق شهادت را یافتند و به دست دشمنان خدا
شهید گشتند.
13 - «الوفى : » ایشان با وفاترین مردم بودند و وفا از ویژگى هاى ایشان
بشمار مى رفت .
14 - «الخالص : » زیرا ایشان از هر عیب و زشتى پاک و منزّه بودند.
